Taktyka Nawałki na Mundial: Lewy za wszystkich, wszyscy za Lewandowskiego!

Adam Nawałka jest wiernym wyznawcą zasady „trzy razy M”- myślisz, mówisz, masz. Na zmianę taktyki zdecydował się jednakże dopiero w czwartym roku trwania swojej kadencji. Listopadowe próby z Urugwajem i Meksykiem wypadały nadzwyczaj dobrze, biorąc pod uwagę eksperymentalny skład wymuszony absencją kliku podstawowych zawodników.

Taktyka Nawałki na Mundial

W drodze do Rosji traciliśmy średnio 1,4 gola na mecz. Nawałka na finiszu eliminacji do mistrzostw świata musiał radzić sobie bez Milika, ale to nie usprawiedliwia faktu, że wszyscy rywale grupowi (w tym Kazachowie i Ormianie) znaleźli sposób na polskiego bramkarza.

Spadek formy kluczowych graczy był konsekwencją pauzy z powodu urazu lub brakiem adaptacji w nowym klubie. W ustawieniu 4-3-2-1 monolit polskiej defensywy został zatem skazany na błędy indywidualne. Przewaga w posiadaniu piłki daje wymierne rezultaty przy wzorowej asekuracji i koncentracji, a tego właśnie naszym orłom zabrakło. Na szczęście superman Lewandowski uchronił swoich kolegów od gry w barażach, zostając najskuteczniejszym napastnikiem eliminacji (16 bramek).

Cała piłkarska Polska drży o zdrowie Roberta, ale sam „Lewy” mundialu nie wygra. Patentem na dobry występ w Rosji będzie mobilność całego zespołu. System 4-4-2 zaprowadził nas do 1/4 finału Euro 2016, a dzięki 3-5-2 możemy wyjść z trudnej i tajemniczej grupy H, którą przypisała nam ręka Carlesa Puyola.

Lewy za wszystkich, wszyscy za Lewandowskiego

Polska reprezentacja pod wodzą Nawałki gra schematycznie i powtarzalnie. Age Hareide miał rację, mówiąc, że łatwo nas było rozszyfrować i pozbawić największych atutów. Polski szkoleniowiec nie lubi zmian, ale lubi wygrywać. System 3-5-2 wydaje się być idealnym wyjściem awaryjnym w razie niekorzystnego wyniku lub stylem inauguracyjnym, który w trakcie spotkania może ewoluować w symbiozie z biegiem wydarzeń boiskowych. Nawałka tak jak Bilardo (trener złotej drużyny 86’) podporządkuje ustawienie taktyczne pod swojego kapitana. W Argentynie wszystko było w rękach boskiego Maradony, natomiast funkcjonowanie polskiej reprezentacji jest i będzie uzależnione od formy asa Bundesligi- Roberta Lewandowskiego.

System 3-5-2 niweluje deficyt ekstraklasowych talentów na prawej i lewej flance. Polska już skrzydłami nie stoi. Pierwszoplanowa para bocznych pomocników od listopada walczy z nawracającymi urazami. Występ duetu Jakub Błaszczykowski i Kamil Grosicki w Rosji będzie finiszem kariery z orzełkiem na piersi dla obydwu graczy, a godnych następców nie ma. Wszołek zaliczył w kadrze jedynie epizody, Maciej Makuszewski zerwał więzadła w kolanie, natomiast Bartosz Kapustka sam siebie wykluczył wybierając wyjazd do Premier League. W obwodzie jest jeszcze Maciej Rybus, ale piłkarz Lokomotiwu Moskwa za słabo broni i za słabo atakuje.

Idealnym wahadłowym jest tylko Łukasz Piszczek, który dodatkowo doskonale współpracuje na prawej stronie z Błaszczykowskim. Wymienność pozycji między Kubą a Piszczkiem zawsze będzie stanowić element zaskoczenia dla rywali, mimo, że od ośmiu lat wszyscy wiedzą jak dużą rolę w naszym zespole odgrywają automatyzmy z Borussi. „Trójkąt dortmundzki” wspierany odpowiednio przez Krychowiaka i Zielińskiego ma szansę udowodnić, że polska piłka jeszcze nie zginęła. No właśnie jeszcze…

                              

Być jak Höwedes

Do Rosji pojedziemy jako doświadczony team bez solidnych zmienników. Nawałka nie ma możliwości zaskoczenia personaliami, za to może zaskoczyć wariantem ustawienia. Taktyka 3-5-2 to siła w obronie i ataku. Pozwala na kontrolowanie stref prawdy, dając przewagę liczebną w obrębie własnej jedenastki (5-2-2-1) lub pola karnego przeciwnika (3-4-2-1).

Łatwość przechodzenia z defensywy do ofensywy wymaga jednakże podjęcia inicjatywy rozpoczęcia ataku pozycyjnego od całej trójki obrońców. Najwyżej wysunięty Lewandowski staje się pierwszym obrońcą, a trio Piszczek-Glik-Pazdan pełni funkcje czołowych rozgrywających. Dla Piszczka i Glika nie będzie to nowość. Thomas Tuchel wymagał od polskiego zawodnika roli prawego wahadłowego, natomiast stoper AS Monaco zna ten system z występów we włoskim Torino.

Alternatywą na lewej obronie miał być Jarosław Jach, jednakże perspektywiczny defensor w okienku zimowym zdecydował się na transfer zagraniczny. Gracz Zagłębia Lubin nie był przygotowany na wyjazd na zachód i wraz z Janem Bednarkiem pełni rolę angielskiego kibica. Z kolei Bartosz Bereszyński jest nominalnym następcą Piszczka. Najlepszym kandydatem wydaje się być silny i zwrotny Artur Jędrzejczyk. Polski Höwedes dzięki regularnym występom w warszawskiej Legii może zająć miejsce na lewej flance, tak jak to było na francuskim Euro.

W listopadzie szansę od Nawałki dostał rówież Marcin Kamiński, ale wszystko wskazuje na to, że mimo znajomości ustawienia 3-5-2 nie zmieści się on w 23 osobowej kadrze na mundial. Odkąd Tayfun Korkut rządzi na Mercedes-Benz Arena Kamiński stracił miejsce w wyjściowej jedenastce VfB Stuttgart.

Sto procent normy

Nowa taktyka usprawnia wymienność pozycji i ułatwia asekurację, ale do tego musi być spełniony koronny warunek- stuprocentowe zgranie zawodników. Nawałka ma już wyćwiczone schematy i wykonawców, którzy grają ze sobą od czterech lat, co oznacza, że przemeblowania w składzie nie będzie. 

                                
Ustawienie 3-5-2 wymaga elastyczności oraz wysokiego pressingu od pierwszej do ostatniej minuty.Szybkie i dalekie przerzuty otwierają jednakże drogę dla rywali do ataku skrzydłem. Prawa strona jest zabezpieczona podwójnie, ale po lewej mamy dużą lukę. Kamil Grosicki sprawdza się jako fałszywy napastnik wspomagający drugą linię, dlatego przeciwko Urugwajowi obok Krychowiaka wystąpił Jacek Góralski. Piłkarz Łudogorca fachowym wślizgiem czyścił wszystko przed polem karnym, a dodatkowo asekurował Grosickiego w defensywie. Napastnik Hull City mógł tym samym arogancko schodzić do boku i włączyć swoje słynne turbo.

Według statystyk Grosicki daje najwięcej w pierwszych 45 minutach, co z kolei można ekonomicznie wykorzystać zmieniając ustawienie na 4-3-2-1 z playmakerem Zielińskim, zagęszczając suplementarnie środek pola. Krychowiak z Góralskim nadal pełniliby funkcję dodatkowych stoperów, a Zieliński odpowiadałby za kreację akcji ofensywnych. Na Stadionie Narodowym wsparcie Góralskiego było na tyle efektywne, że pomocnik WBA mógł swobodnie skupić się na wyłączeniu z gry klasycznej 9 (Edison Cavani), nie robiąc przy tym luki na szesnastym metrze.

Joker Kownacki

Dobrą informacją dla Nawałki jest powrót do gry Kamila Wilczka, który odzyskał miejsce w podstawowym składzie Broendby. Z całą pewnością pod obserwacją znajduje się także Jakub Świerczok, który zasilił właśnie szeregi mistrza Bułgarii. Nominalnym jokerem w ataku wydaje się być jednak Dawid Kownacki (20 lat), który cały czas podwyższa swoją rynkową wartość poprzez świetne występy w Serie A.

Mamy jednego Roberta Lewandowskiego, jednego Glika i jednego Zielińskiego, ale na bramce wystąpił prawdziwy kłopot urodzaju. Wojciech Szczęsny czy Łukasz Fabiański?- oto jest pytanie. Wydaje się, że z wyścigu do polskiej bramki wypadł Łukasz Skorupski decydując się na rolę rezerwowego w AS Roma, co z kolei otwiera szansę dla Bartosza Białkowskiego, który w Ipswich Town zbiera bardzo dobre recenzje, a przede wszystkim regularnie gra.

Gotowi do walki

W Rosji będzie czekać na nas zmotywowany do szpiku kości Senegal. Lwy Terangi na pewno postawią trudne warunki gry. Podopieczni Aliou Cisse piłkarsko dorastali w silnych ligach europejskich (Ligue 1, Serie A). Z kolei Kolumbia Jose Pekermana wypracowała styl prawdziwego kilera. Młoda i bezpardonowa obrona plus zabójczy atak składający się z tria gwiazd światowego formatu (Juan Cuadrado, Edwin Cardona, James Rodriquez) stawia Latynosów w roli głównego faworyta grupy H. Na koniec zagramy z Japonią. Niebiescy Samurajowie naturalnie wrodzony brak warunków fizycznych nadrabiają szybkością i zdolnościami wydolnościowymi, dzięki temu tracą mało goli.

Złoty środek

Biorąc pod uwagę predyspozycje naszych mundialowych rywali system 3-5-2 i jego warianty mogą okazać się złotym środkiem do osiągnięcia satysfakcjonującego wyniku na mistrzostwach świata przez kadrę Adama Nawałki. Pierwowzór gry trójką obrońców, piątką w środku pola i dwójką w ataku narodził się w Argentynie i zaprocentował złotym medalem na mundialu dla Albiceleste w Meksyku 1986 roku. Pomysł ten efektownie podchwycili Niemcy, którzy cztery lata później wygrali mundial we Włoszech. Carlos Alberto Parreira wykorzystał taktykę Bilardo w USA i w 1994 roku wrócił do Brazylii ze złotem.

Na ostatnich mistrzostwach świata cztery drużyny (Urugwaj, Chile, Kolumbia i Holandia), które awansowały do 1/8 finału grały w systemie 3-5-2. Obecnie taką formę ustawienia prezentują podopieczni Joachima Loewa oraz reprezentacja Belgii. Nawet Anglicy, zakochani w swoim narodowym 4-4-2, znowu flirtują z 3-5-2. W ostatnim meczu eliminacyjnym przeciwko Litwie Gareth Southgate ustawił swoją drużynę według modelu Bilardo.

Nowoczesny futbol bazuje na elemencie zaskoczenia i mobilności, ale Adama Nawałka wcale nie ulga trendom, wielkodusznym radom szkoleniowca Duńczyków czy nieskrywanej sympatii do filozofii Antonio Conte. Polski selekcjoner reaguje na potrzeby swojego zespołu, niwelując przy tym wady i uwydatniając zalety. Do Rosji jedziemy po to by udowodnić, że należymy do światowej elity i zasługujemy na losowanie z pierwszego koszyka.

IO 2018: Lećcie do Pjongczang po złoto!

PROLOG

Czasami trzeba dać sobie na wstrzymanie, nawet jeśli ma się zamiłowanie, które rzuca się w oczy. A może ja nie potrafię kochać. Musiałam wszystko wyzerować. Miałam wrażenie, że moja największa pasja nie wie nic, że jest moja. Dopiero teraz rozumiem egzystencjalny ból Schlierenzauera.Czasami lepiej jest nie wygrywać wszystkiego, czasami trzeba przegrać. Na wiele rzeczy nie mam wpływu, ale dalej będę pisać po swojemu.

 Triumfy Złotego Króla Kamila

Kamil Stoch w lepszym stylu od Hannawalda wygrał 66. Vierschanzentournee i został wybrany najlepszym sportowcem w Polsce. Jak to możliwe, że prosty chłopak ze wsi deklasuje rywali i bije rekordy popularności? Stoch nie farbuje włosów, on jest naturalnym numerem jeden. Skupia się na skakaniu, nie na agencjach reklamowych.W każdej dyscyplinie sportowej podstawę czempionatu stanowi team trenerski. Bez dobrego coacha nawet as przestworzy daleko nie poleci. Kluczem do sukcesu okazało się zatrudnienie Stefana Horngachera. Po erze Małysza marzył się nam godny następca, lecz największy optymista nie mógł przewidzieć, że polska drużyna będzie złotą potęgą. W skokach narciarskich nie wystarczy talent i odwaga, na skoczni główna rolę odgrywa spokój. Zaciśnięte zęby bardziej przeszkadzają niż pomagają.Najlepiej skacze się z uśmiechem na ustach. Przysłowiowy luz w dupie nie jest wcale tak łatwo osiągnąć siedząc na belce startowej 200 metrów nad ziemią. Horngacher poukładał w głowach naszych skoczków, nakreślił cele, nakazy i zakazy. Gra w otwarte karty sprawdziła się. Trener wie na czym stoi, a skoczkowie wiedzą co chcą osiągnąć. Triumfy króla Kamila to również, a może właśnie przede wszystkim zasługa  wzorowej atmosfery w zespole. Naszych skoczków nie łączą żadne więzy krwi, a są lepszymi braćmi niż Prevcowie. Czterej muszkieterowie grają w siatkonogę i na gitarze, ale najważniejsze jest to, że razem współgrają.

Hannawald na pewno nie chciał  by ktokolwiek powtórzył jego wyczyn z 2002 roku. Jak zrobił to Polak, to zabolało go po czterokroć mocniej. "Hani" pragnął  zostać tym jednym jedynym na zawsze.  Hannawald jest za bardzo próżny, zresztą narcyzm przedwcześnie zakończył jego karierę. Jak wygrywał to wygrywał, ale jak przegrał to już nie wrócił.  Hannawald stawiał nawet piwo potencjalnemu pogromcy Stocha. Na koniec ładnie się zachował, aż przesadnie ładnie. Te obsesyjne poklepywanie było irytujące. 

 A Austriak dba o brylant i szlifuje kolejne diamenty

Puchar narodów to historyczna korona królów. Polacy w ubiegłym sezonie dominowali od początku do końca,od Kuusamo po Planicę. Media ubóstwiają tylko Stocha. Na piedestale czempionatu dla najlepszego sportowca roku powinno stać ich czworo, a nie on jeden.

Najlepsza sportowa ekipa 2017 roku. Najważniejsze jest złoto w drużynie.

W Pjongczang polska reprezentacja będzie liczyć się w walce o medale, ale naszych orłów czeka wyjątkowo trudna batalia. Niemcy mają patent na wielkie imprezy i zawsze są perfekcyjnie przygotowani niezależnie od tego czy organizuje je FIFA czy FIS; Austriacy to potęga skoków narciarskich; Norwegowie jak złapią wiatr w żagle tak jak w Bad Mittendorf trudno będzie do nich doskoczyć no i jeszcze Słoweńcy, którzqy im bliżej olimpiady tym lepiej skaczą. My mamy co prawda nieobliczalną drużynę, każdego z naszych zawodników stać na niebotyczne skoki, ale czy Horngacher trafi z formą, czy dopisze nam sportowe szczęście? Serce podpowiada mi, że tak; rozum, że nie...

Kamil wyskoczył z formą na TCS jak filip z konopi, jednakże w Austrii zupełnie się rozładował (nie doleciał nawet do punktu konstrukcyjnego).Może zamiast obniżać rozbieg Kubackiemu należało odesłać króla Kamila do domu nowiutkim audi, które wygrał w Bischofshofen. Żeby dobrze wyjść z progu trzeba mieć poukładane w głowie, ale w pierwszej kolejności musi być spełniony koronny warunek, trzeba mieć "tę" moc w nogach, bo sama głowa nie poleci. Do tego wszystkiego Maciek Kot gania się z formą jak Tom i Jerry. Czasami zwycięski skład się zmienia. Stefan Hula jest w życiowej formie i powinien zastąpić Maćka w Pjongczang. W tym roku najrówniej skacze Dawid Kubacki. O Wiewióra strach się bać i nie boje się. Na pewno w naszym zasięgu jest brąz, a przy dobrych wiatrach srebro. Jestem pewna ,że Horngacher mierzy wyżej, musi mierzyć w złoto. Pamiętam jak w Salt Lake City niemieccy skoczkowie cieszyli się z olimpijskiego triumfu w drużynie zwyciężając Finów o 0,1 punktu. Chciałabym z całego serca żeby w Korei tak samo, a nawet jeszcze bardziej cieszyli się Polacy. Jednak mój rozum przypomina mi, że Niemcy w 2002 roku mieli Martina Schmitta i Svena Hannawalda.

Miłość w Zakopanem i inne używki

 Mistrzostwa świata w Oberstdorfie wygrał Daniel Andre Tande, a nasz Kamiś był srebrny. Stoch złapał trochę oddechu dzięki temu, że tydzień wcześniej wiatr na norweskiej ziemi hulał jak nasz Stefek Hula dwa tygodnie później w Zakopanem i gdyby organizatorzy nie odwołali drugiej serii, to Tande z pewnością nie wytrzymałby presji i Niemcy znowu odegraliby "Mazurka Dąbrowkiego" z opóźnionym refleksem.W konkursie drużynowym Stoch nie miał już ognia w nagach, sił wystarczyło na brąz. Hula chyba płakał, ale z Bawarii wszyscy wyjeżdżali w dobrych nastrojach, nawet przedskoczek Maciek Kot się cieszył.

Wszyscy LOVE Zakopane

Przedostatnim przystankiem przed wylotem do Korei było Zakopane. Zakopane to Rio de Janeiro skoków narciarskich, festiwal sportu i biesiady. Skoki, śpiew i inne używki urzekły cały narciarski świat.Wszyscy love Zakopane. Stolica Tatr to biało-czerwona Mekka polskiego kibica. Polacy naprawdę kochają sport i to każdy, ale żadna miłość nie jest bezinteresowna. Do zakochania potrzebny jest sukces, jeśli polska reprezentacja w koszykówce zacznie wygrywać to i koszykarzy będziemy nosić na rękach. Bilety na Wielką Krokiew zostały wyprzedane pół roku temu i wcale się temu nie dziwię. Na własnej ziemi Stoch i spółka nie dali szans rywalom. Drugich Niemców wyprzedziliśmy o 27,4 punktu. Ewidentną deklasację ułatwiła nieobecność najlepszego z Norwegów, Daniela Andre Tande. Skandynawowie bez swojego mistrza świata w lotach zajęli ostatnie miejsce na podium. Niestety fortuna kołem się toczy i drugiego dnia zawodów  Pucharu Świata polscy skoczkowie nie podtrzymali dobrej passy. Niedziela w Zakopanem nie była dla nas. Rekordzista Wielkiej Krokwi (141,5 m) nie awansował nawet do drugiej serii konkursu indywidualnego. Stoch zajął 38 miejsce oddając skok o długości 108, 5 metra. W Zakopanem można odlecieć nawet na 150 metrów, ale w tym roku najważniejsze są Igrzyska Olimpijskie. Stoch miał bardzo niesprzyjające warunki atmosferyczne. Głównym winowajcą był Halny. Kamil nie ryzykował, nie walczył z wiatrakami, odpuścił i dobrze, że bezpiecznie wylądował. Czasami lepiej jest przegrać, by potem móc więcej wygrać. Z Polaków najwyżej sklasyfikowany został Stefan Hula (4 miejsce). Hula prowadził nawet po pierwszej próbie, która wystarczyłaby biało-czerwonej armii na ul. Bronisława Czecha 1. Żałuję, że druga seria się odbyła, żałuję, że Hula nie poczuł się jak Małysz czy Stoch.


Największy Kozak wśród skoczków

Wierzę w moc słów, że strzeżonego Pan Bóg strzeże. Lekcją pokory jest dla mnie tragiczna historia Zdzisława Hryniewieckiego. Zabójczo przystojny, cholernie zdolny i za bardzo narwany. Taki był Hryniewiecki. Na skoczni był gwiazdorem. Talent sportowy miał niebywały, ale powinien wybrać inną dyscyplinę. Skoczek narciarski musi urodzić się w górach, musi czuć respekt przed ryzykiem. Hryniewiecki pochodził ze Lwowa i na tym polegał jego fenomen i tragizm zarazem. Dwa dni przed wyjazdem na igrzyska  olimpijskie, na ostatnim treningu miał fatalny w skutkach upadek. Został sparaliżowany. Helmut Recknagel oddał Hryniewieckiemu olimpijskie złoto, które wygrał w Squaw Valley. Piękny gest Niemca nie uzdrowił największego kozaka wśród skoczków. Hryniewiecki zmarł w wieku 43 lat, Noriaki Kassai ma 45 i nadal skacze...  Akurat Kamila Stocha nie trzeba upominać ani uświadamiać. Polski król nart nie jest tak wygimnastykowany i przebojowy jak Hryniewiecki, ale jest królem spokoju i mistrzem olimpijskim.

Zdzisław Hryniewiecki skakał w Wiśle-Malince w wełnianej czapce. Może kask zamortyzowałby upadek, na tyle by Hryniewiecki mógł wrócić do normalnego życia. Dziś można tylko gdybać. Oglądając skoki narciarskie nie martwimy się o bezpieczeństwo zawodników, oczekujemy długiego lotu i wygranej. Nikt nie jest w  stanie wyobrazić sobie na ile wyrzeczeń i niebezpieczeństw decyduje się skoczek narciarski, dopóki sam nie znajdzie się na belce startowej i skoczy. 

 Przybić piątkę na pożegnanie

Willingen five to ostatni pucharowy weekend przed olimpiadą. Półmetek zawodów na małym mamucie potwierdził wysoką dyspozycję Kubackiego,Huli i Stocha. W Korei do ekipy trzech wspaniałych dołączy najpewniej Piotr Żyła. Dziś nie będę stawiać już znaków zapytania. Serce i rozum mówią mi to samo, polscy skoczkowie wylecą w poniedziałek do Pjongczang jako główni faworyci do złotego medalu. W starcie indywidualnym wiele będzie zależało od warunków atmosferycznych. Poważnych kandydatów do olimpijskiej wiktorii jest kilku Stoch, Freitag, Wellinger, Tande, Forfang. Duże szanse na podium ma Kubacki, trochę mniejsze Hula. Może ktoś powie, że despacito, że nie powinnam wyprzedzać faktów. Oczywiście mogę się mylić, ale ja nie jestem Luis Fonsi, nie piszę z playbacku. Dobry dziennikarz to dobry analityk, historyk i wizjoner, musi umieć przewidzieć przyszłość.